📚 Orhan Kemal – El Kızı

Kitap Yorumu:

🖋️ “Okuduğum ilk Orhan Kemal romanı ve etkisi hâlâ üzerimde…”

Kitabı elime almamla bitirmem bir oldu. Ne elimden düşürebildim ne de etkisinden çıkabildim. Uzun süre de çıkabileceğimi sanmıyorum…

🕊️ Geçmişin Sürükleyici Atmosferi

El Kızı, beni çocukluğumda okuduğum Çalıkuşu’na götüren bir atmosfere sahipti.
Faytonlar, konaklar, peçeli kadınlar, çarşaflar… Tüm bu detaylar, adeta bir dönem filmine taşıdı beni.

Roman, fırtınalı bir gecede sahilde bulunan bir kadın cesediyle açılıyor.
45 yaşlarında, parmağında ışıl ışıl bir yüzük… Görüntüsü ile yüzük arasında tuhaf bir tezat var.
Karakol, savcı, emniyet müdürü ve doktor Haldun cesedi inceliyorlar.
Ve biz, o yüzüğün geçmişine doğru bir zaman yolculuğuna çıkıyoruz.

📖 Kitabın açılış cümlesi:

“Bu yüzük, yıllar önce, aynı şehrin, yerinde şimdi büyük bir banka bulunan küçücük bir kuyumcu dükkanının vitrininde de böyle göz alarak parlıyor, gelip geçenlerin dikkatini çekiyordu.”

🔍 Çatışmalar ve Acılar Zinciri

Olaylar domino taşları gibi birbiri ardına devriliyor.
Ve o büyük yıkımın altında kalanlardan biri de minik Haldun oluyor…

Ama hikâyenin merkezinde, her şeyin düğüm noktası olan bir karakter var: Kaynana Hacer Hanım.
Dilinden dua, elinden tesbih düşmeyen bu kadın, romanın adeta karanlık yüzü.
Ruhundan dökülen her kelime, yalanla, fesatla, hasetle yoğrulmuş.
Allah’tan sözde korkuyordu yoksa taş üstünde taş bırakmazdı belki de…

💔 Ah Nazan…

Güzel Nazanımız…
Hayat seni hak etmediğin yerlere sürükledikçe, sen kendinden eksildin.
Kendini kötü gördün, değersiz hissettin.
Ama biz okurlar için sen hep saf, temiz, masum ve anaç kalacaksın.
Kalplerimizin bir köşesinde, bir yarada, bir dua gibi…

👪 Bir Aile Hikâyesi mi, Yoksa Gerçeğin Kendisi mi?

El Kızı, ağırlıklı olarak aile içi ilişkileri ve toplumun kadın üzerindeki baskılarını işliyor.
Okurken birçok duyguya kapıldım: tebessüm ettim, sinirlendim ama en çok üzüldüm…

En acı olan taraf şu:
Bu hikâye sadece bir kurgu değil.
Gerçek hayatta da nice Nazanlar, Hacer Hanımlar, Mazhar Beyler, Haldunlar yaşadı… ve yaşıyor.

Bir kadın, bir anne, bir insan nasıl bu kadar ezilebilir, nasıl bu kadar yok sayılabilir?
İçimizde sessizce yankılanan o cümle geliyor aklımıza:

“Keşke sadece kitaplarda kalsaydı…”

✨ Umuda Bir Yer Açmak

Hayat bu. Ne zaman ne geleceği belli değil.
Ama yine de umut, her zaman bir yerlerden başını uzatır.
Çünkü kitapta da sıkça geçtiği gibi:

“Her zorluktan sonra bir kolaylık vardır.”

Ve ben de diyorum ki:
💫 Rabbim kalbi temiz, niyeti güzel olan herkese; güç versin, sabır versin, yolunu aydınlatsın…
Ve bir daha hiçbir Nazan’ın gözünden yaş süzülmesin…