Mutluyum İçimde Bir Şeylere Minnet !

Çok şükür Rabbim bana bu duyguları tekrardan hatırlattığın ve hissettirdiğin için.
Lafta değil her bir hücremde aldığım her nefeste mutluluğu hissediyorum.
Çok uzun zamandır aldığım her nefes kalbime batıp orada taht kuruyordu.
Kalbim, ruhum parçalanmışlıklarla doluydu.
Yavaş yavaş oldu ben farkedemedim fakat bir sabah uyandığımda,
Artık aldığım nefesin canımı yakmadığını fark ettim. 
Ne güzel bir histi bu aman Allahım !
Yeniden doğmuş gibi saf, görünmez zincirlerimden kurtulup bir kuş gibi özgür hissettim kendimi.
Bitmişti fırtınalar, kara bulutlar dağılmış, güneş yer gökyüzünde görünüp,
Yer yüzünü gezegenimi tekrardan ısıtmaya bahçemi yeşertmeye başlamıştı.
Nasıl başarmıştım, ne yapmıştım da bitmişti ? 
Bunun net ve kesin cevabı yok maalesef.
Bildiğim ve yaptığım tek bir şey vardı. 
Bir teselli bulmaktı şu hayatta…
Öğrendiğim en iyi şey hayatın bir teselli bulmaktan ibaret olmasıydı…
Zor süreçlerden geçerken çok sevdiğim biri, bir gün bana şu cümleleri kurmuştu.

– ‘Ağacın ağaç, kuşun kuş olduğunu biliyorsan hala umut var demektir.’

O zamanlar ne demek istediğini pek anlayamamış, kalbimin sesini duyamaz haldeydim.
Sonrasında hep bir teselli arayışına girdim.
Bulutları seyredip şekillerini bir şeylere benzetip tekrardan hayal kurmaya gayret ettim.
Kuş seslerini dinledim sanki hepsi kalbimin acısını dindirmek için,
Bir araya gelip bana senfoni yapıyorlarmış gibilerdi, mutlu oldum.
Geceleri yıldızlara baktım ben onların gözünden ufacık ve herkesten farksız olmalıydım.
Ama sonra anladım her yıldız nasıl özelse bende benzer olabilir fakat özeldim insanlar arasında.
Kısacası doğadan, sanattan, insani bağlardan hep teselli aldım.
Bir omuzdan, bir sarılmadan, bir gülümsemeden ve bir duadan teselliler aldım.
Teselli bulacak ve alacak çok şeyim vardı, farkına vardım zamanla ve çok şanslıydım.
Sanatta, resimde, kitaplarda teselliler aradım.
Doğada, ailemde çevremdeki değerli insanlarda ve işte teselli aradım.
Sürekli bir teselli arayışındaydım ve bu bende bir alışkanlık haline geldi.
Teselli arayışımın yanında farkındalık kazandım.
Sahip olduklarımı fark ettim, en önemliside kendimi,
Kendi değerimi beni ben yapan değerleri ve yemekleri fark ettim ve zamanla şükürlerimde arttı.
Çünkü ne kadar şanslı olduğumu fark ettim.
Ben hayatım boyunca mutluluğu insanlara hele ki bir tek insana bağlamıştım.
Buna da aşk tanımını vermiştim. 
Sonra fark ettim ki, mutluluk benim, aşk benim !
Etrafımdakilere neşe saçmak, bebeklere el sallamak, kedileri beslemek, çiçekleri sevmek, birinin acısını derinden hissetmek ve dua etmek…
Bunlar hepsi aşktı…
Aşkta bendim.
Biz aşkı etten kemikten tek bir kişiye aitmiş gibi algılıyor ve düşüncesizce peşinden koşuyoruz.
En büyük yanılgımız belki de burada başlıyor.
Aşk evrenseldi evrenin her yerindeydi.
Önemli olan bunu fark etmekti.
İyi iyiyi çekermiş ben bu söze yürekten inanıyorum.
Bu yüzden siz iyi bir aşk olun size de bir gün mutlaka karşılığı gelecektir.
Tıpkı bana geldiği gibi…
Biraz zaman biraz sabır.
Her kışın bir baharı mutlaka vardır.
Ben tesellimi, dersimi doğadan, sanattan ve sevdiklerimden aldım.
Sizde kendi dünyanızda güzel değerler, kuvvetli bağlar oluşturun…

Unutma…
Sen de bir gün,
Bir sabah uyanacak
Ve aldığın nefesin içini acıtmadığını fark edeceksin.
İşte o an;
Hayat yeniden başlayacak.

Ve o hayat senin en güzel halin olacak. 🌞💛